Michele Obino: diferèntzias tra is versiones

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Lìnia 1:
{{Variant|NUG}}
Don '''Michele Obino''' ([[Santu Lussurzu]], 19 de jannarju de su 1769 - [[Parigi]], 6 de jannarju de su 1839) est istau unu accademicu [[Sardos|sardu]] de su [[Regnu de Sardigna]], in prus de esser istau unu de sos prus mannos protagonistas de sos [[Rivolutzione sarda de su 1794|motos revolutzionarios sardos]].
 
==Bida==
Nàschiu in Santu Lussurzu, si aìat distintu in sos istudios dae sende zovanu arribande, in su mese de aprile de su 1794 a 25 annos, a tènner sa Cattedra de Decretales in s'[[Universidade de Tàtari]].

Tenìat bideas illuministicas chi tando finfint fachende su ziru de su mundu connottuconnotu e, sende unu de sos protagonistas de s'abbolottuabbolotu contr'acontra su feudalesimu in [[Sardigna]], aìat istranzàu a s'amicu [[Giovanni Maria Angioy]] cando issu fit custrìntu a sichesi nche andare a pustis de su faddìmentu de sa revolutzione populare.

Aìat iscrittu libreddos, diffùndiosdifùndios de manera clandestina, comente s' ''Achille della Sarda Liberazione'' e ''I sentimenti del vero patriotta sardo che non adula Cagliari'', li aìanaìant fattufatu unu protzessu accusandelu de àer ispintu pro chi s'abbolottu bi seretabbolotu e de àer cumpartìu libros rivolutzionarios. Fit custrintu a si cubare in sa màntza in sos padèntes de su Montiferru, paris chin sos atterosateros protagonistas de sa rivolutzione sarda chi accudìanaccudìant in cughe dae Santu Lussurzu e chìrrios a curtzu, comente sa bidda de Iscanu.

A sa fine, sichesi nche fit tuccàutuccau in Frantza in ube at colau sos urtimos annos de bida in povertade, morindesìche in su 6 de jannariu de su 1839.
 
==Achille della Sarda Liberazione==
Est unu libreddu de carchi pazina zirau de manera clandestina, e cumpartìu in Sardinna in s'abbolottuabbolotu de su 1793-96; una copia la mantenet sa [[Universidade de Casteddu|Biblioteca Universitaria de Casteddu]].

Si ischìrriat in duos paragrafos: "''Analisi della sarda costituzione politica''" (analisi de sa costituzione politica sarda), "''Politica machiavellica del Ministero''" (politica machiavelliana de su Ministerju), "''Schiavitù feudistica''" (Tzeracchìa feudistica) e "''Inimicizia piemontese''" (Disamistade piemontesa), chin cadaunu chi tenettenende una breve fràsia in curtzu chi fachet su resùmu de sas bideas rivolutzionarias sardas, in prus de facher de testimonia in supra de su ligàmine chi bi aìat chin s'ideologia frantzesa e prus in generale europea de tando.
 
Su libreddu nat chi s'ordinamentu feudale sardu est sa causa prus manna de su disaccàttudisacàtu chi b'at in Sardigna e accusat su gubernu piemontesu de non rispettarerispetare su pattupatu traintra su Re e sa Natzione Sarda chi tutelat sos derèttosderètos de su «Reame di Sardegna» e ponet unu frenu a sa «assoluta Monarchia». Violare su pattu cheret narrer a dare, nachi, su derettuderetu de resistèntzia.
 
==Libros==