Diegu Mele: diferèntzias tra is versiones

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Lìnia 1:
{{LSC}} {{Biografia|nùmene=Diegu Mele|data_de_nàschida=22 ghennàrgiu 1797|logu_de_nàschida=[[Bitzi]]|data_de_morte=16 santugaine 1861|logu_de_morte=[[Ortzai]]|traballu=poeta, iscritore e presbitèriu|religione=catòlica|natzionalidade=sarda|tzitadinàntzia=italiana|contributos_de_importu=poesias satìricas e amorosas in limba sarda|nùmene_mama=Anna Casu Delogu|nùmene_babbu=Sarvadore Mele}}
 
'''Diegu Mele''' ([[Bitzi]], 22 [[ghennàrgiu]] 1797 - [[Ortzai]], 16 [[Santuaine|santugaine]] 1861) est istadu unu [[Poete|poeta]], un'[[iscritore]] e presbitèriu [[Populu sardu|sardu]], iscritore de poesias satìricas e de amore in [[limba sarda]].
 
== Biografia ==
Fìgiu de Sarvadore Mele, massaju, e de Anna Casu Delogu, est su prus mannu de sos tres fìgios issoro, frade mannu de Maria Rosa e Batore. A pustis de sa morte de su babbu, in su [[1808]], cando issu teniat 11 annos, depet lassare sos istùdios chi fiat faghende in [[Casteddu]], e torrat a Bitzi. Gràtzias a sa bèndida de unu cantu minore de terrinu resesset a acabbare sos istùdios de teologia in Tàtari, in ue sighit a istare paghende·si sos gastos traballende comente mastru pro sos tres fìgios de su cavalleri Ballero. Istùdiat in paris cun [[Giovanni Spano|Giuanne Ispanu]], amigu suo, chi nde ammentat su talentu suo comente poeta a bolu.
 
 
In cue pigat sa làurea in su 1826, e retzit sos òrdines satzerdotales in su 19 de martzu de su 1827. A pustis, divenit pàrracu de [[Lodè]], agiudu-pàrracu de Bitzi, vitze-retore in [[Ulìana]], vitze-pàrracu in [[Mamujada]] e, a sa fine, dae su 1836, pàrracu de [[Ortzai]] pro 25 annos.
 
Cando essit a campu s'editu "delle chiudende", in su mentres chi issu fiat galu in Mamujada, si decrarat contra, creende fintzas una poesia de protesta, "''In Olzai non Campat Pius Mazzone''", chi li costat unu confinu in unu monastèriu de [[Otieri]] intre su [[nadale]] de su 1832 e su [[freàrgiu]] de su 1833. In cue, tristu pro s'ingiustìtzia, sighit a iscrìere poesias in ue espressat su dolore suo.
 
Su traballu poèticu suo est istadu apretziadu meda dae Giuanne Ispanu, chi at publicadu unas cantas de sas poesias suas, ma fintzas dae duos biagiadores istràngios: su frantzesu Auguste Boullier, chi las at publicadas in s'òpera sua "''Le Dialecte et les chantes populaires''", publicada in [[Parigi]] in su 1865, e su tedescu F. Von Maltzan, chi las at publicadas in "''Reise auf der Insel Sardinien''", publicadu in Leipzig in su 1869. Sa prima editzione de totu s'òpera sua est però de su [[1922]], publicada cun su nùmene "''Il Parnaso sardo del poeta bernesco estemporaneo teologo Diego Mele''" gràtzias a s'òpera de figiolu suo, Perdu Meloni Satta, a su cale Diegu Mele aiat atzetadu de detare totu sas poesias suas in su [[1860]], un'annu in antis de si nche mòrrere.
 
== Tzitas ==
Line 27 ⟶ 33:
* N. Tanda, ''Le canzoni di Diego Mele.'' ''Dalla parte della gente'', in ''Letteratura e lingue in Sardegna'', Casteddu, Edes, 1984, pp. 189–192.
* G. Pirodda, ''Sardegna'', Brescia, La Scuola, 1992, p. 38, 262-265.
* F. Casula, ''Letteratura e civiltà della Sardegna'' , vol.I, Grafica del Parteolla, Patiolla, 2011, paggpp.102-112.
 
== Ligàmenes esternos ==