Giotto: diferèntzias tra is versiones

Content deleted Content added
No edit summary
No edit summary
Lìnia 4:
 
[[Image:Uffizi Giotto.jpg|thumb|300px|Statua di Giotto, [[Galleria degli Uffizi]], [[Firenze]]]]
Giotto di Bondone, podid'essi prus curtzu po Ambrogio o Angiolo di Bondone, connottu cum'enti Giotto (Vicchio, 1267 – Firenze, 8 gennaio 1337) est istadu unu pittori italianu.Giotto de Bondone. Pintore de sos pius mannos. In sos annos '90 de su 1200 trabagliat in Assisi in sa Basilica Superiore, inue pintat istorias de Santu Frantziscu. Dante in sa Commedia, in su Cantu XI de su Purgadoriu narat de Giotto:
”Credette Cimabue nella pittura tener lo campo, ed ora ha Giotto il grido sì che la fama di colui oscura”(vv.94-96). Sa Legenda de Santu Frantziscu est prersentada in 28 iscenas, e de custas ammentamos: Su presepiu de Greccio, Sa preiga denanti de Onoriu III, sa cunfirma e sa Regula,sa preiga a sos puzones, sa renuntzia a sos benes, sa visione ne de su carru de fogu.
Tra su 1303 e su 1305 trabagliat a Padova in sa cappella nada degli Scrovegni, o de s'Arena, e dedicada a Nostra Segnora, inuie Giotto at illustaradu sos Misterios de sa vida de Cristos e de Maria. B'est s'iscena de s' Annuntziatzione de s' Anghelu a Maria. Sa freguras si mustrant intro duas ediculas cun evidentzias de sa prospettiva, una novidade. Sighini ateras iscenas marianas. Tota sa Cappella est pintada. Si devet notare: s' Adoratzione de sos Tres Res, s'istrage de sos Innotzentes, sa fuidura in Egittu, sa resurretzione de Lazzaru, s' Ultima Chena, su tradimentu de Giuda ( iscena ricca de particulares), Gesus denanti a Anna e Càifa, s'iscena de Gesus mortu ( cun meda anghelos chi mustrant dolore), se resurretzione de Cristos, s'iscena de su Giuditziu finale ( Cristos zuighe setzidu in tronu inghiradu dae anghelos e santos: sutta, una rughe rezida dae duos anghelos; pius in basciu s'offerta de sa Cappella a sa Madonna. Sa rughe dividet sos santos dae un'ala, dae sos diaulos e dannados dae s'atera.