Articulu in logudoresu

« Su problema est: no ite potimus fagher nois cun sos istrumentos ténnicos chi amus imbentadu, ma ite sa ténnica podet faghere de nois.
 »
(Umberto Galimberti, Psiche e techne: l'uomo nell'età della tecnica)

Sa ténnica (dae su gregu τέχνη (téchne), "arte" in su sensu de "perìtzia", "ischire fàghere", "ischire operare") est s'ammenta de sas normas aplicadas e sighidas in una faina, siat issa solamente intelletuale o fintzas de tribagliu a manu.

Tales normas podent èssere achiridas in manera empìrica in cantu formuladas e trasmìtidas dae sa traditzione, pro esèmpiu in su traballu artigianale, o aplichende connoschimentos sientìficos ispetzializados e innovativos cando abbenit su iscambiu dae sa manifattura a sa produtzione industriale.[1]

Sa ténnica ìmplicat s'adotzione de unu mètodu e de un'istrategia in s'identificatzione pretzisa de sos giustos e de sos mesos prus oportunos pro los segudare.

Sièntzia e ténnica modìfica

« Sa ténnica no est sa fizza tontorrona de sa sientzia. Sa chirca agatat in sa ténnica istrumentos de controllu de sas teorìas pessadas...Su ténnicu est chie ischit, e tottora ischit fintzas comente [faghere]. Ma est s'isientziadu chi ischit fintzas poite. »

Sa sièntzia est in manera istrinta ligada a sa ténnica e a sa tecnologia sigomente sos connoschimentos sientìficos sunt pigados a prèstidu dae sas sièntzias aplicadas pro sa progetatzione e realizatzione de ogetos, trastos, òperas e infrastruturas; viceversa sa tècnica oferit a sa sièntzia trastos de iscumbata sientìfica (trastos de medida e osservatzione) semper prus sobrados, chi cunsentint s'evolutzione de sos connoschimentos sientìficos. Sièntzia e tècnica sunt duncas fatores meda importantes de un'ala de su progressu de sa sotziedade nòdidu comente a progressu ténnicu e sientìficu, favoridu issu matessi de protzessos de chirca sientìfica e tecnològica.

Nòdidas modìfica

  1. Vocabulàriu Treccani