Carlo Borromeo (Arona, 2 santugaine 1538Milano, 3 santandria 1584) est istadu unu cardinale e pìscamu de Milano. Est istadu canonizadu in su 1610 dae paba Paolo V.

Santu Carlo Borromeo

Biografia modìfica

Nàschidu ad Arona su 2 de santu aine 1538 in una famìlia nòbile e cristiana. Su babbu fut su conte Giberto Borromeno e sa mama Margherita de' Medici, sorre de su paba Pio IV. Istudiat diritu civile e canonicu in s'Universidade de Pavia. Fu fatu cardinale a 22 annos cun ingarrigos importantes a Roma. Fut unu de sos primos pìscamos ad acoglìre sas riformas de su Conciliu de Trento in sa diotzesi sua. Propriu issu aiat dadu impulsu a sa pubblicatzione de unu elenco de liberos de censurare ("Indice tridentino" o "Index librorum prohibitorum a Summo Pontifice"). S'elenco fit istadu emanadu poi 'e sas conclusiones de su Concilio di Trento de su 1564, sutta su Paba Pio IV. Fut omine austeru meda, de preghiera e penitèntzia; fut pòberu e s'est ocupadu meda de sos pòberos. At curadu sa formatzione de sos predis aberinde seminàrios, e iscolas gratis po sa gioventude. At visitadu pius bortas sa diotzesi, isterrida meda, chirchende de irraighinare sos abusos e preighende isse e totu a su populu, a sos pitzinnos, a sos malàidos. Durante sa peste chi at colpadu Milano (1576-77) in ogni modu at agiudadu sa popolatzione.[1] Est mortu a 46 annos, a poi de 24 annos de vida intensa comente piscamu, su 3 de sant'Andria 1584. Su Paba Paulu V l'at proclamadu Santu su 1 de sant'Andria de 1610.
Sa festa, su 4 de sant'Andria.

Sa persecutzione de sos ereticos modìfica

Finas si sas Dietas de Ilanz de su 1524 e de su 1526 aiana proclamadu sa libertade de cultu in sa Repubblica delle Tre Leghe in Isvìtzera, Borromeo aiat cumbattidu contra a su protestantesimu in sas baddes isvitzeras, imponende rigidamente sos printzipios istabilidos in su Concilio di Trento. In sa visita pastorale chi issu aiat fattu in Val Mesolcina in Isvìtzera aiat fattu arrestare pro istregoneria una chentinaria 'e persones, poi de sas torturas guasi tottu aian lassadu sa fede protestante pro si salvare sa vida, 10 fèminas e su prevosto fini istados invece cundennados a su rogo ue che finis istados bettados in su fogu a conca in giòsso.


Àteros progetos modìfica

Referèntzias modìfica

  1. (Manzoni nde faeddat: «Fu chiamata la peste di San Carlo. Tanto forte è la carità!» I Promessi Sposi, cap.31)