S’iscumparta est una figura zurìdiga de deretu italianu, resurtadu de s’elaboradura dotrinale. S’istitutu, de zurisdissione boluntària, agatat fundamentu in s’art. 48 de su còdighe tzivile cunsagradu a sa numenalizadura de unu contivizadore de s’iscumpartu si est chi custu ùrtimu no est prus cumpartu a su logu de s’ùrtimu bividorzu o de s’ùrtimu aposentadorzu, e no apat dadu prus noas suas.

Sa resone sua de esser est sa de cunservare e zestionare su patrimòniu de s’iscumpartu finas a sa torrada sua.

Sa decraradura de iscumparta si realizat peri decretu de su tribunale a recursu de unu de sos suzetos interessados, de unu de sos sutzedidores lizìtimos presùmidos o de s’abogadu zenerale, in su casu in ue siant presentes duas presuponiduras: 1. Sa pessone non siat prus cumparta a s’ùrtimu bividorzu o a s’ùrtimu aposentadorzu; 2. Sa pessone non apat dadu prus noas suas pro unu tempus cussideràbile.

Su tribunale, a s’arrimu de s’art. 721 de su còdighe de protzedura tzivile italianu, protzedet in càmara de cussizu pustis cunnotu su parrer de s’abogadu zenerale.

A s’agabu de su protzedimentu, su tribunale podet numenalizare unu contivizadore chi rapresentet sa pessone in su zuigamentu o in sa formadura de sos imbentàrios e de sos contos o in sas lichidaduras o partziduras in ue siat interessadas, e podet leare sos probidimentos chi abàliet netzessàrios pro sa cunservadura de su patrimòniu de s’iscumpartu.

Casu sa pessone decrarada iscumparta torret, sos efetos de sa decraradura tzelant de tenner eficàssia, sena bisonzu de unu pronuntziamentu zudissiale nou.