Henry Bedson
campidanesa. Abbàida sas àteras bariedades gràficas:
logudoresu · LSC · nugoresu
Henry Samuel Bedson (29 cabudanni 1929 – 6 cabudanni 1978) est stètiu unu viròlogu britànnicu, capu de su dipartimentu de microbiologia mèiga in sa Scola Mèiga de Birmingham, innui s'est cuntzentrau in sa circa apitzus de sa pigota e sa pigota de sa mantininca. Fiat traballendi comenti capu de su laboratòriu de sa pigota in Birmingham candu Janet Parker, una fotògrafa chi fiat traballendi in un'aposentu asuba a su laboratòriu, s'est amaladiada de pigota. Ses diis apustis de sa cunfirma de sa diànniosi, Bedson s'est mortu in domu sua[1].
| Henry Bedson | |
|---|---|
| Nùmene intreu | Henry Samuel Bedson |
| Connotu(a) pro | Circa apitzus de sa pigota Ligàmini cun s'ùrtima vìtima de sa pigota |
| Nàschida | 29 cabudanni 1929 |
| Morte | 6 cabudanni 1978 Birmingham |
| Tzitadinàntzia | Britànnica |
| Genitores | Mama: Dorothea Annie Hoffert Babbu: Samuel Bedson |
| Traballu | Viròlogu |
| Istitutziones de traballu | University of Liverpool University of Birmingham |
| Càusa de sa morte | Suitzìdiu |
Primus annus e stùdiu modìfica
Henry Bedson est nàsciu su 29 de cabudanni de su 1929 de Sir Samuel Bedson e Dorothea Annie Hoffert[2]. Fiat su segundu de tres fillus[3] e at studiau in su Brighton, Hove and Sussex Grammar School e apustis in su London Hospital Medical College[2][4], innui su babbu fiat profesori de baterilogia[3]. S'est laureau in su 1952 apustis de binci su prèmiu Charrington po sa dissetzioni anatòmica, una distintzioni in su segundu esàmini de làurea in meixina e su prèmiu po sa chirurgia clìnica[2].
Carriera modìfica
Apustis de ai cumpletau is incàrrigus suus de mèigu e chirurgu, Bedson at pigau servìtziu in anatomia patològica e in patologia clìnica in su 1953. Un'annu apustis at arriciu un'incàrrigu prus de importu in patologia. In su 1955 s'est auniu a su Royal Army Medical Corps e at prestau servìtziu in Hong Kong finas a argiolas 1957[2].
Sa carriera sua in virologia est incumentzada in su 1958, candu est stètiu nominau John W. Garrett research fellow in su dipartimentu de bateriologia de s'Universidadi de Liverpool, innui est abarrau po ses annus[2][4]. In Liverpool at traballau asuta de sa supervisioni de Allan Downie, unu de is prus espertus de su virus de sa pigota[3]. S'annu apustis dd'ant nominau assistant lecturer e s'annu apustis full lecturer. In su 1961 at imbentau su "Bedson ceiling test"[3]. S'interessu e sa circa suus in su tempus chi at passau in Liverpool fiant cuntzentraus in sa pigota e sa pigota de sa mantininca[5].
In su 1964 dd'ant nominau dotzenti senior e consulenti onoràriu de su Servìtziu de Saludi Natzionali in bateriologia e virologia in su Dipartimentu de Virologia de s'Universidadi de Birmingham. In su 1969 dd'ant promòviu professori de virologia e in su 1976 professorI e capu de su Dipartimentu de Microbiologia Mèdica de Birmingham.[2][3]
In su 1976 est stètiu membru de sa cummissioni internatzionali po sa valutatzioni de s'irradicamentu de sa pigota in Pakistan e Afganistàn e de su grupu informali de s'Organizatzioni Mundiali de sa Saludi asuba a sa pigora e virus currelaus, in prus chi de su grupu consultivu asuba a is agentis patògenus perigulosus, istituiu de su Ministeru de sa Saludi e de sa Seguràntzia Sotziali[2][4].
Eventus de su 1978 modìfica
In su 1978, Bedson fiat capu de su laboratòriu po sa pigota de sa Scola de Meixina de Birmingham[6][7][8]. In s'acabu de austu de su 1978, in su fini de cida festivu, Bedson fiat de turnu candu Alasdair Geddes, espertu de pigota de sa regioni, dd'at tzerriau po esaminai is mustras de flùidu pigau de is vesìculas de Janet Parker, una fotògrafa chi traballàt asuba a su laboratòriu po sa pigota de Bedson[1][9]. A sa fèmina dd'iant arricoverada in su repartu de maladias infetivas de s'East Birmingham Hospital cun una diànniosi initziali de influèntzia e erutzioni de meixinas[1]. Bedson at connotu su virus de sa pigota a forma de matoni cun su microscòpiu eletrònicu[1]. Su 5 de cabudanni at cunfirmau sa variant spetzìfica e sa dii apustis, mentris s'agatàt in cuarantena in domu sua de Cockthorpe Close, Harborne, s'est bociu seghendi·sì su gùturu[1][10]. Su billetu suu de adiosu naràt:[11]
| (EN) « I am sorry to have misplaced the trust which so many of my friends and colleagues have placed in me and my work. »
|
(SC) « Mi dispraxit de ai pèrdiu sa cunfiàntzia chi amigus e cullegas medas teniant cun mei e cun traballu miu. »
|
In sa biografia de Bedson de su Munk's Roll, publicada de su Royal College of Physicians, su viròlogu Peter Wildy e Sir Gordon Wolstenholme ant scritu[2]:
| (EN) « Journalists launched a relentless effort to fix the blame on him and his staff for a breach of technique, and union officials stirred up public fears by confusing the issues with those then arising from genetic manipulation. Harassed as the chosen ‘villain’ of the tragedy, Henry Bedson’s normally stable personality broke down and he took his own life. It could be said that he was a victim of his own dedicated conscientiousness, and of his extreme sense of responsibility. »
|
(SC) « Is giornalistas ant fatu unu sfortzu mannu po ghetai a issu e a sa scuadra sua sa nexi de una farta in sa tènnica, e is funtzionàrius sindacalis ant atzitzau sa timoria de s'opinioni pùblica confundendi is problemas cun cuddus chi beniant de sa manipolazioni genètica. Turmentau comenti a su "malu" sceberau po sa tragèdia, sa personalidadi de Henry Bedson, de sòlitu stàbili, s'est segada e issu s'est mortu. S'iat a podi nai chi est stètiu vìtima de sa cussentziosidadi sua e de su sentidu suu estremu de responsabilidadi. »
|
Sa sentèntzia de su tribunali est stètia chi Bedson fiat no culpàbili[12]. Janet Parker est morta s'11 de cabudanni de su 1978. Est stètia s'ùrtima vìtima de sa pigota[13]. No si sciit in manera esata comenti si siat impestada[14]. Ddoi at sa possibilidadi de unu cuntatu diretu, cun materiali impestau o su passàgiu de su virus a traessu de is condutus de s'ària[13].
Riferimentus modìfica
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 (EN) Gareth Williams, Angel of death : the story of smallpox, Basingstoke, Palgrave Macmillan, 2010, ISBN 978-0-230-27471-6, OCLC 506248749. URL consultadu s'8 austu 2022.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 2.7 (EN) Henry Samuel Bedson, in Royal College of Physicians. URL consultadu s'8 austu 2022.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 (EN) Mark J. Pallen, The last days of smallpox : tragedy in Birmingham, [England], 2018, ISBN 978-1-9804-5522-6, OCLC 1168005096. URL consultadu s'8 austu 2022.
- ↑ 4.0 4.1 4.2 (EN) British Medical Association, NEWS AND NOTES, in British Medical Journal, nº 2, pp. 823–825, PMID 824011.
- ↑ (EN) Obituary, in BRITISH MEDICAL JOURNAL, 23 cabudanni 1978, p. 902.
- ↑ (EN) Notes and News, in The Lancet, vol. 312, nº 8093, 7 santugaine 1978, pp. 799–800, DOI:10.1016/S0140-6736(78)92697-1. URL consultadu s'8 austu 2022.
- ↑ (EN) K. S. Shrader-Frechette, Ethics of scientific research, Lanham, Md., Rowman & Littlefield, 1994, p. 45, ISBN 0-8476-7981-0, OCLC 30509920. URL consultadu s'8 austu 2022.
- ↑ (EN) Great Britain Parliament House of Commons, Parliamentary Papers, House of Commons and Command, H.M. Stationery Office, 1979. URL consultadu s'8 austu 2022.
- ↑ (EN) Mark J. Pallen, 34. The diagnosis, in The last days of smallpox : tragedy in Birmingham, [England], 2018, pp. 105-107, ISBN 978-1-9804-5522-6, OCLC 1168005096. URL consultadu s'8 austu 2022.
- ↑ (EN) Smallpox Threat: Preparations bring back memories of outbreak. - Free Online Library, in www.thefreelibrary.com. URL consultadu s'8 austu 2022.
- ↑ (EN) William Stockton, SMALLPDX IS NOT DEAD, in The New York Times, 4 freàrgiu 1979. URL consultadu s'8 austu 2022.
- ↑ (EN) Mark J. Pallen, 60. Verdict, in The last days of smallpox : tragedy in Birmingham, [England], 2018, pp. 234, ISBN 978-1-9804-5522-6, OCLC 1168005096. URL consultadu s'8 austu 2022.
- ↑ 13.0 13.1 (IT) Piera Serusi, Janet Parker, l'ultima vittima del vaiolo, in L'Unione Sarda.it, 1º maju 2020. URL consultadu s'8 austu 2022.
- ↑ (EN) Mark J. Pallen, 67. So, what actually happened?, in The last days of smallpox : tragedy in Birmingham, [England], 2018, p. 254, ISBN 978-1-9804-5522-6, OCLC 1168005096. URL consultadu s'8 austu 2022.