Orgòsolo: diferèntzias tra is versiones

Content deleted Content added
Etichetas: Modìfica dae dispositivu mòbile Modìfica pro su web mòbile
No edit summary
Lìnia 55:
 
== Sa cultura ==
Sa bidda si presentat a s'istràngiu galana peri pro sos murales chi sunt famados in totue. Sos primos sunt de su 1969 e los at pintados unu grùstiu teatrale anàrchicu "Dionisio", ma a pustis de su 1975, a ghia de su Professore de sas mèdias Francesco Del Casino, custa arte s'est arraighinada de su totu e sos muros de medas domos sunt istados mudados cun custas genias de pinturas. Custu professore in pare peri cun àteros nch'aiant ghetadu in badu peri sos iscolanos de s'iscola mèdia pro fàghere unos cantos murales chi pertocaiant sa Resistèntzia e sa Liberatzione.
 
Dae tando ònnia annu sos muros de sos fràigos de sa bidda si bestint a nou de murales chi pertenet sos temas sotziales e polìticos prus de importu.
 
In intro de sa bidda b'at sete crèsias e àteras tres in foras, custu inditat cantu siat forte sa fide in custu logu.
 
Mancari su Patronu de sa bidda siat Santu Perdu e sa sua festa siat meda intesa e tzelebrada, sa festa chi si faghet de prus est ''Nostra Segnora de Mesaustu'', pròpiu sa die de mesaustu, su 15 de [[Austu]] de cada annu. In custa festa si faghet una manna protzessione, cun prus de 100 caddos e medas costùmenes traditzionales orgolesos. In sa protzessione bator òmines pigant sa Madonna dormida, chi est meda pesante. Sa festa sighit cun sa Vardia, sa famosa cursa de sos caddos. Sa festa cumentzat su 13 e acabbat su 23, e su 23 si faghet una àtera protzessione, a de note, però bi sunt semper medas costùmenes e caddos.
 
Orgòsolo est connota peri comente sa terra de sos bandidos e custu peri pro more de unos cantos istereòtipos tzinematogràficos, chi ant istrumentalizadu una situatzione de discumbèniu dèpida a unu momentu istòricu pagu flòridu e a s'isulamentu pro una bidda de gente chi su tempus li s'at dadu pagu baga.
 
Sos Orgolesos sunt gente agatosa e ospitale, de capia ispantosa e sas fèminas sunt de una bellesa rara e imponente.
 
Orgòsolo est famada peri pro su [[cantu a tenore]], chi at calidades suas e iscastat dae cussu de su restii de sa Sardigna: su tràgiu est raru, distintu e nòdidu, pro more de un'abertura vocàlica e pro s'ermosura poètica de sas boghes, chi est petzi sua. De mentovare sa boghe de Pepinu Marotto, poeta, cantadore, ativista polìticu e sindacalista.
 
Medas sunt a oe sos grupos peri de giòvanos chi sighint custa traditzione antiga.
 
Mancari su Patronu de sa bidda siat Santu Perdu e sa sua festa siat meda intesa e tzelebrada, sa festa chi si faghet de prus est ''Nostra Segnora de Mesaustu'', pròpiu sa die de mesaustu, su 15 de [[Austu]] de cada annu. In custa festa si faghet una manna protzessione, cun prus de 100 caddos e medas costùmenes traditzionales orgolesos. In sa protzessione bator òmines pigant sa Madonna dormida, chi est meda pesante. Sa festa sighit cun sa Vardia, sa famosa cursa de sos caddos. Sa festa cumentzat su 13 e acabbat su 23, e su 23 si faghet una àtera protzessione, a de note, però bi sunt semper medas costùmenes e caddos.
 
== S'economia ==
DaeSa tando ònnia annu sosprus murosparte de sos fràigosabitantes depràticat sasu biddapastoriu sie bestintest aimpiegada nouin desos muralescantieris chiforestales, pertenetma sosmeda temasde sotzialesimportu eest polìticosfintzas prussu de importuturismu. SosDifatis sos murales sunt belle su sìmbulu de sa bidda e sos istràngios issèberant de la bisitare peri pro custas òperas. Su turismu difatis est una de sas atividades prus de importu dae unos cantos annos a custa banda: medas sunt sos tzilleris e sos B&B, sas siendas de turismu rurale e ambientale e de escursionismu, chi sunt nàschidos in custos ùrtimos annos e ant megioradu e ant dadu un'àlinu nou e friscu a s'economia. Orgòsolo contat prus de chentu mìgia presèntzias a s'annu, est rara sa die peri in [[ierru]] chi non si bidat nessi unu [[postale]], chi nche acumpàngiat istràngios a bisitare sa bidda.
Sa prus parte de sos abitantes pràticat su pastoriu e est impiegada in sos cantieris forestales.
 
De mentovare peri un'atividade antiga meda: s'allevamentu de su ghermeddu (bacu de sa seda) e sa filadura de sa seda pro tèssere su lionzu, su mucadore grogu de su costùmene de sa fèmina, custu est un'impreu de fèminas ebbia e oe sunt pagas a lu sighire.
 
Sa bidda si presentat a s'istràngiu galana peri pro sos murales chi sunt famados in totue. Sos primos sunt de su 1969 e los at pintados unu grùstiu teatrale anàrchicu "Dionisio", ma a pustis de su 1975, a ghia de su Professore de sas mèdias Francesco Del Casino, custa arte s'est arraighinada de su totu e sos muros de medas domos sunt istados mudados cun custas genias de pinturas. Custu professore in pare peri cun àteros nch'aiant ghetadu in badu peri sos iscolanos de s'iscola mèdia pro fàghere unos cantos murales chi pertocaiant sa Resistèntzia e sa Liberatzione.
 
Dae tando ònnia annu sos muros de sos fràigos de sa bidda si bestint a nou de murales chi pertenet sos temas sotziales e polìticos prus de importu. Sos murales sunt belle su sìmbulu de sa bidda e sos istràngios issèberant de la bisitare peri pro custas òperas. Su turismu difatis est una de sas atividades prus de importu dae unos cantos annos a custa banda: medas sunt sos tzilleris e sos B&B, sas siendas de turismu rurale e ambientale e de escursionismu, chi sunt nàschidos in custos ùrtimos annos e ant megioradu e ant dadu un'àlinu nou e friscu a s'economia. Orgòsolo contat prus de chentu mìgia presèntzias a s'annu, est rara sa die peri in [[ierru]] chi non si bidat nessi unu postale, chi nche acumpàngiat istràngios a bisitare sa bidda.
 
== Persones nòdidas ==