Realismu màgicu

Custu artìculu est iscritu in sa grafia campidanesa. Abbàida sas àteras bariedades gràficas:

logudoresu · LSC · nugoresu

Su realismu màgicu est unu movimentu de su de XX sèculus innui elementus subra-naturalis e fantàsticus funt agiuntus a pinturas o narratzionis de tipu realista chena fai unu càmbiu craru de mundu o registru, a manera chi abarrint acanciaus a sa cuotidianidadi de is personàgius. Si caraterizat po sa precisioni agiumai fotogràfica de su realismu in unu cuntestu pitòricu o narrativu chi spantat.

S'espressioni "Realismu màgicu" est stètia impreada sa primu borta in su 1925 de su crìticu tedescu Franz Roh po descriri su realismu caraterizau de minudas torradas a manera lìmpida e de efetu stranianti, de is pintoris chi apartenint a sa currenti clàssica de s'ogetividadi noa, chi s'ispirànt a is currentis italianas de sa torrada a s'òrdini de is annus binti, comenti Noixentus, Valori Plastici (publicatzioni de crìtica artìstica) e sa Pintura metafìsica de Giorgio de Chirico.

In sa literadura, su fueddu est stètiu introdùsiu de su scridori Massimo Bontempelli. In is òperas literàrias de custu movimentu ddoi at una presèntzia manna de màginis lìricas, de s'impreu de sa sinestesia e descritzionis sogetivas de sa realidadi, chi agiudant a sfumai is làcanas intra su chi esistit e sa fantasia. In custu àmbitu sa morte portat unu sentidu speciali, ca non est un'acabu ma una fasi noa, sendi chi criaduras mortas medas s'arrelatant cun normalidadi cun su restu de is personàgius.

Su gèniri est de importu mannu pruschetotu inta autoris latino-americanus comenti Gabriel García Márquez, Rómulo Gallegos, Juan Rulfo, Laura Esquivel e Isabel Allende; Alejo Carpentier naràt «lo reale maravilloso» sa versioni sua (dessintotu latino-americana) de su realismu màgicu. Intra is autoris stesiaus de su gèniri s'agatant puru Ernst Theodor Amadeus Hoffmann, Gustav Meyrink, Alain Fournier, Henry Rider Haggard o Pere Calders.