Artìculu in LSC

Deep Purple est unu grupu de rock inglesu fundadu a Hertford (Hertfordshire) in su 1968.[1] Paris cun Led Zeppelin e Black Sabbath, si cunsìderat chi sunt unu de sos grupos pionieres de s'heavy metal e s'hard rock modernu, cun totu chi carchi membru intentant de non si categorizare in unu gènere ispetzìficu.[2] Sa banda puru achiriat elementos de mùsica clàssica, blues-rock, pop e rock progressivu.[3] Una borta sunt istados postos in lista in su livru de sos Guinness World Record comente sa banda prus burdellosa, e sunt bènnidas unos 100 milliones de albums totu in tundu de su mundu.[4][5][6][7][8][9] Deep Purple fiat in sa positzione 22 de su programma de sa VH1 Greatest Artists of Hard Rock (Grandu Artistas de s'Hard Rock).[10]

Deep Purple
Informatziones
Orìgine Rennu Unidu
Gènere musicale Hard rock, Rock progressivu, Heavy metal
Annos de atividade 1968-1976 ; 1984- como
Giassu http://www.deeppurple.com/

Sa banda at cambiadu medas bortas de formatzione e no at trivalladu durante oto annos (1976-84). Sas formatziones intre su 1968 e su 1976 si nùmenant normalmente Mark I, II, III e IV.[11][12] A sa segunda formatzione, sa prus resessida in manera cummertziale, b'aiat Ian Gillan (boghe), Ritchie Blackmore (chitarrista), Jon Lord (tastiera), Roger Glover (bassu elètricu) e Ian Paice (bateria). Custa formatzione est istada ativa intre su 1969 e su 73 e est torrada in s'iscena intre su 1984 e su 89 e una àtera bia in su 1993 in antis chi sas discòrdias intre Blackmore e sos àteros membros divenirent irreparàbiles. Sa formatzione atuale includet su chitarrista Steve Morse e est meda de prus istàbile. Dae cando Lord s'at retiradu su 2002, Paice est s'ùnicu membru originale.

De in antis modìfica

Su grupu Episode Six, chi at istèrridu carchi single in su Regnu Unidu a metade de sos annos 60, fiat formadu dae Ian Gillan a sa boghe, Graham Dimmock a sa chitarra, Roger Glover a su bassu, Tony Lander a sa chitarra, Sheila Carter a sas tastieras, e Harvey Shields a sa bateria. Mancari faghende numerosos tours, non sunt arribados mai a èssere unu grupu de sutzessu.

In su 1967 s'est creadu su grupu Flowerpot Men, connotu tando finas comente a The Ivy League, fundadu supra unu trio vocale. Su nùmene nou s'ispiraiat a su programma televisivu de pitzinnos The Flowerpot Men, e sugeriat craros ligàmenes cun sa psichedèlia, su Flower Power e su consumu de sustàntzias comente su cànnabis. Sa cantzone prus populare de su grupu est istada Let's Go To San Francisco, chi medas ascurtadores ant interpretadu comente a parodia de su sutzessu de Scott McKenzie If You're Going to San Francisco, cosa chi sa banda at negadu. Sa formatzione sua includiat Tony Burrows, Neil Landon, Robin Shaw e Pete Nelson a sas boghes, Ged Stone a sa chitarra, Nick Simper a su bassu, Jon Lord a s'òrganu, e Carlo Little bateria. Jon Lord fiat istadu membru de The Artwoods, Nick Simper aiat fatu parte dae su grupu de Screaming Lord Sutch, ue puru aiat tocadu cun su ghitarrista Ritchie Blackmore.

Cumintzos modìfica

In s'annu 1967, Chris Curtis, s'est postu in cuntatu cun Tony Edwards cun sa boluntade chi custu esseret su mànager de su grupu chi teniat prevìdidu creare. Edwards at atzèdidu a finantziare su progetu paris cun una pariga de sòtzios, John Coletta e Ron Hire (Hire-Edwards-Coletta – HEC Enterprises).

Curtis at cumintzadu una sèrie de cuntatos pro agatare sos mùsicos chi diant dèpere fàghere parte de su grupu, chi si diat numenare Roundabout, cun Jon Lord, chi tocaiat s'Òrganu Hammond. Luego at cumbintu su chitarrista Ritchie Blackmore chi torraret dae Amburgu pro fàghere un'auditzione. Su matessi Curtis, chitzo at abbandonadu su grupu ma tantu HEC Enterprises comente Lord e Blackmore ant chertu mantènnere su progetu in ativu, resone pro sa cale ant dimandadu s'intrada in su grupu de sos mùsicos Nick Simper (bassu), Rod Evans (boghe) e Ian Paice (bateria), sos duos ùrtimos chi provenint de su grupu The Maze. A pustis de sos primos cuntzertos in unu tour de Danimarca su beranu de su 1968, sa banda at detzìdidu, a cussìgiu de Blackmore, de cambiare su nùmene e divenire Deep Purple.

Su santugaine de su 1968, su grupu at tentu un'èsitu nòdidu in sos Istados Unidos cun sa versione de sa cantzone Hush de Joe South, chi faghiat parte de su primu discu suo, Shades of Deep Purple, resone pro sa cale sunt istados cuntratados pro fàghere de aberi-cuntzertu de sos Cream in su tour de su discu suo Goodbye. Chitzo sunt istados dispatzados dae su tour ca comintzaiant a fàghere umbra a su grupu printzipale e puru pro sa rivalidade chi esistit intre Blackmore e su chitarrista de sos Cream, Eric Clapton. S'annu 1969 ant publicados sos duos imbenientes discos, chi ant cròmpidu un'èsitu moderadu: The Book of Taliesyn e Deep Purple, s'ùrtimu de sos cales includiat un'orchestra a calicunas cantzones. A pustis de custos tres primos discos e de numerosos tours pro sos Istados Unidos, Ian Gillan at sostituidu Evans a sa boghe e Roger Glover at fatu su matessi cun Simper a su bassu, dende logu a sa chi diat èssere cunsiderada comente a sa formatzione clàssica de sos Deep Purple, puru mentovada Mark II (segundu su sistema de numeratzione de sas diversas formatziones chi su grupu est arribadu a tènnere durante sa carriera sua). Custa formatzione de su grupu, duncas, est sa responsàbile de unu de sos discos emblemàticos de s'istòria de su rock, su Concerto for Group and Orchestra, un'òpera sinfònica in tres movimentos cumposta dae Lord e interpretada in diretu a su Royal Albert Hall pro sa London Philharmonic Orchestra, dirigida dae Sir Malcolm Arnold. Custu discu, paris cun Five Bridges de The Nice, est cunsideradu una de sas primas collaboratziones resessidas intre una banda de rock e un'orchestra.

Lómpida de acontessimentu mundiale modìfica

A pustis de su discu cun orchestra, unu progetu chi Lord semper aiat tentu in conca, sa banda at ispantadu totus cun s'editzione de unu discu ue su virtuosismu, su tratamentu sonoru de sos istrumentos durante sa registratzione, s'enduriment de sas lìnias vocales (boghes inclùdidas) e sa radicalizatzione de s'istile, prus feridore e electrificat, ant dadu logu a una de las aberis pionieres de su rock duru, Deep Purple in Rock (registradu intre su 1969 e su 1970), òpera de riferimentu de su gènere e una de sas impresas chi prus influèntzia diant fàghere intro de su Rock. Finas a su 1973, Deep Purple sunt divenidos unu de sos grupu de prus fama a livellu mundiale a pustis de istèrrere sos discos Fireball (prus progressivu de su predetzessore suo), Machine Head (discu de una torrada tzerta a su rock giùghere e chi est puru connotu pro inclùdere sa cantzone Smoke ue the Water), e su discu dòpiu in diretu Made in Japan.

A pustis de su discu Who Do We Think We Are (1973), chi includiat s'exitós single Woman from Tokyo, sas tensiones personales intre sos cumponentes de sa banda ant dadu comente a resurtadu s'essida de Gillan e Glover, sostituidos pare pare dae su cantante disconnotu David Coverdale e su bassista e puru cantante Glenn Hughes, chi provenit de su grupu Trapeze. Custa formatzione noa, sa Mark III, at publicadu duos discos: Burn (1974) e Stormbringer (1974), ue s'influèntzia de Hughes e Coverdale s'est fata notare in s'istile de su grupu, cada borta cun prus tendèntzia a s'imbesse su Funk e su Soul. Custa evolutzione no at agradadu Blackmore, resone pro sa cale su chitarrista at detzìdidu formare su pròpiu grupu suo Rainbow.

Su càmbiu de Blackmore, unu de sos màssimos responsàbiles de su sonu e sas cumpositziones de sa banda, at rapresentadu unu disafiu enorme. Su logu suo est istadu ocupadu dae su chitarrista nordamericanu Tommy Bolin, chi aiat cròmpidu una reputatzione nòdida pro su traballu suo cun Zephyr, James Gang e Billy Cobham (cun custu ùrtimu, Bolin at registradu su chi est una de sas impresas de su Jazz Fusion, su discu Spectrum). Isetada sa tendèntzia istilìstica chi aiat achiridu su grupu a suos duos ùrtimos discos, s'inclusione de Bolin s'est dimustrada idònea e s'est materializada a su discu Come Taste the Band (1975), chi mancari sa calidade sua no at satisfatu sos isetos de sos sighidores de sa tapa prus clàssica de su grupu. Custu, paris cun sa crèschida progressiva de sa rivalidade intre Coverdale e Hughes, e cun su fatu chi Bolin patiat una dipendèntzia forte dae s'eroina, ant favoridu unu tour caraterizadu dae sos atuamentos irregulares e ant resurtadu in s'isparzimentu de su grupu. Pagu a pustis, Bolin diat mòrrere de una sobredosi de eroina in Miami.

Custa separatzione at dadu logu a diversas bandas de nòdidu acontessimentu comente Rainbow, Whitesnake e Gillan, numenadas in manera populare comente s'"ereu Purple". Mancari custu, b'at àpidu una pressione chi creschet de sos sighidores e promotores pro una reunione de su grupu.

Sa reunione modìfica

Custu clima ispiegat su fatu chi su 1980 Rod Evans, paris cun unu grupu de mùsicos disconnotos, fedes unu tour suta su nùmene de Deep Purple. Comente a ùnicu membru originale de su grupu, e bastante disconnotu dae sa grussària de sos sighidores, custu tour at provocadu una reatzione nemiga entree sos ammiradores e s'istampa chi ant bidu totu paris comente unu frau. Su grupu at fatu carchi cuntzertu in Mèssicu e in sos Istados Unidos in antis chi si detzideret de cumintzare atziones legales contra s'impreu de su nùmene de Deep Purple.

In s'abrile de su 1984, su programma The Friday Rock Show de sa BBC at annuntziadu chi sa formatzione clàssica de sos Deep Purple, cun Blackmore, Gillan, Glover, Lord, e Paice, aiat detzìdidu si riunire e fiat registrende nou materiale. S'est signada unu cuntratu cun Polydor in Europa e Mercury in Nord-amèrica e su santugaine de su 1984 s'est istèrridu su discu Perfect Strangers, su cale tour fiat comintzadu in Zelanda Noa e fiat arribadu in Europa s'istiu imbeniente inghiriadu dae unu grandu èsitu.

S'acontzada Mark II at registradu unu discu nou, The House of Blue Light (1987), chi no at cròmpidu s'èsitu de su predetzessore suo, e de su tour sou si vanu estrarre su materiale chi diat formare su discu dòpiu in diretu Nobody's Perfect (1988), chi includiat una versione de "Hush" chi at aparèssidu comente a single ammentadore de sos 20 annos de sa banda. Sos problemas de caratere personale intre Gillan e Blackmore, chi aiant favoridu sa truncadura de sa formatzione s'annu 1973, fiant andados torra creschende e in su 1989 su cantante est istadu catzadu dae su grupu. Su sustitutu suo est istadu Joe Lynn Turner, chi fiat istadu cantende de Rainbow a sos òrdines de Blackmore a cumintzu de sos otanta. Custa formatzione at registradu su discu Slaves & Masters 1990) e nd'at fatu su tour chi currispondet. Mancari sa calidade de su discu, unu setore de sos sighidores de su grupu no ant atzetadu sa presèntzia de s'exRaimbow.

Su fatu chi Lord, Paice e Glover fiant partidàrios de una torrada de Gillan, e chi fiant naschende pressiones pro fortzare una segunda reunione chi ammentaret de su 25 anniversàriu de sa nàschida de sa Mark II, Joe Lynn Turner at abbandonadu su grupu pròpiu cando si fiat produinde su chi depiat èssere su discu imbeniente de sa banda. Blackmore nch'at atzèdidu e Blackmore e sa formatzione clàssica at registradu su discu The Battle Acudis Ue (1993). Su posteriore tour europeu, mancari essende unu sutzessu, no at evitadu su torrare a naschire de sas betzas tensiones intre Gillan e Blackmore. Comente a cunsighèntzia de custu, Blackmore at abbandonadu su grupu a metade tour in su santandria de su 1993. Joe Satriani s'est fatu càrrigu de sa chitarra e at permìtidu chi su grupu poderet fàghere su restu de su tour (Giapone) finas a su nadale. Satriani est abbarradu comente a chitarrista finas a su tour de istiu de su 1994 cando, mancari si l'aiant ofertu de divenire chitarrista permanente de su grupu, at prefertu continuare sa carriera sua a sa sola. Su grupu s'est postu in cuntatu tando cun su de primore exmembros de sos Dixie Dregs, Steve Morse, chi est istadu chitarrista de sos Deep Purple finas a s'atualidade.

Rennoamentu modìfica

Sa noa e rivitalizada formatzione at godidu de un'èsitu nòdidu durante sos annos 90 e at publicadu duos noos discos de istùdiu Purpendicular 1996, e Abandon (1998), chi ant retzidu crìticas positivas meda, e diversos diretos.

Su 1999, pro ammentare de su 30 anniversàriu de s'eventu, Jon Lord, cun s'agiudu de unu faghent e musicòlogu, at revisionadu su Cuntzerto for Group and Orchestra, e s'òpera est istada de nou interpretada a su Royal Albert Hall a cabudannu, custa borta cun sa London Symphony Orchestra dirigida dae Paul Mann. Puru sunt istadas interpretadas, cun grupu e orchestra, carchi cantu de sas carrieras de sos membros de su grupu, paris cun carchi clàssicos de sos Deep Purple mescamente arrangiados pro s'ocasione. Totu paris s'est collida a su discu e DVD In Cuntzertu with the London Symphony Orchestra (2000).

Sa banda at sighidu a fàghere tour in manera costante finas a su 2002, cando Jon Lord (membru fundadore de su grupu e chi, paris cun Ian Paice, fiat s'ùnicu chi fiat istadu presente a totu sas incarnatziones de sa banda) at annuntziadu chi abbandonaiat in manera amistosa su grupu e si retiraiat pro si dedicare a progetos personales, mescamente cumpositziones de orchestra. Su sustitutu suo est istadu su veteranu teclista Don Airey, chi fiat istadu, intre àteros, cun Rainbow e Whitesnake).

Su 2003, Deep Purple ant publicadu Bananas, de tìtulu e estètica polèmicas ma sutzessu de bèndidas, e chi fiat su primu discu suo de istùdiu in chimbe annos. Su santandria de su 2005, de su 37 annu de vida de sos Deep Purple, su grupu at fatu su protagonista una torrada tzerta a s'aspetu suo prus progressivu cun s'editzione de su discu Rapture of the Deep, reconnotu dae medas comente su discu suo prus resessidu dae Purpendicular.

Deep Purple e s'Heavy Metal modìfica

Mancari a s'ispissu si los est assòtziadu cun custu subgèneru, sos Deep Purple no sunt istadu mai una banda de Heavy Metal, mancari medas bandas de Heavy Metal reconnoschent su grupu britànnicu comente un'influèntzia ladina. Durante sos annos, su grupu est andadu isvilupende pro su chi pertocat s'istile suo, in parte dèpidu a sos diversos cambiamentos de personale a sas formatziones suas, ma semper s'est caraterizada pro tènnere mùsicos de artu livellu tècnicu intro de su gènere suo, e pro tènnere ispetziale cura in s'ora de cumpònnere e de traballare sos arrangiamentos. Carchi formatzione de Deep Purple at giutu elementos de su jazz e de sa mùsica clàssica europea in unu cuntestu de rock, cosa chi est istada fatzilitada dae su tastu suo pro sos isvilupos istrumentales, sos solos largos e s'improvisatzione.

Formatziones modìfica

Su brincu intre Mk (Mark) V e Mk VII, faghet riferimentu a sos cuntzertos chi su grupu at fatu cun Joe Satriani a sa chitarra, cando Ritchie Blackmore at abbandonadu sa banda durante su tour sou de su 1994. Sa Mk VI est sa formatzione ùnica de Deep Purple chi no at istèrridu peruna registratzione ufitziale.

Formatziones de Deep Purple
Mk E(1968-1969)


  • Rod Evans - boghe
  • Ritchie Blackmore - chitarra
  • Jon Lord - tastieras
  • Nick Simper - bassu
  • Ian Paice - bateria
Mk II(1969-1973)


  • Ian Gillan - boghe
  • Ritchie Blackmore - chitarra
  • Jon Lord - tastieras
  • Roger Glover - bassu
  • Ian Paice - bateria
Mk III(1973-1975)


  • David Coverdale - boghe
  • Ritchie Blackmore - chitarra
  • Jon Lord - tastieras
  • Glenn Hughes - bassu,boghe
  • Ian Paice - bateria
Mk IV(1975-1976)


  • David Coverdale - vocales
  • Tommy Bolin - guitar
  • Jon Lord - keyboards
  • Glenn Hughes - bass guitar,vocales
  • Ian Paice - bateria
(1976-1984) Inatividade
Mk II, riunida(1984-1989)


  • Ian Gillan - boghe
  • Ritchie Blackmore - chitarra
  • Jon Lord - tastieras
  • Roger Glover - bassu
  • Ian Paice - bateria
Mk V(1989-1991)


  • Joe Lynn Turner - boghe
  • Ritchie Blackmore - chitarra
  • Jon Lord - tastieras
  • Roger Glover - bassu
  • Ian Paice - bateria
Mk II, segunda reunione(1992-1994)


  • Ian Gillan - boghe, armònica
  • Ritchie Blackmore - chitarra
  • Jon Lord - tastieras
  • Roger Glover - bassu
  • Ian Paice - bateria
Mk VII(1994-2002)


  • Ian Gillan - boghe, armònica
  • Steve Morse - chitarra
  • Jon Lord - tastieras
  • Roger Glover - bassu
  • Ian Paice - bateria
Mk VIII(dae su 2002)


  • Ian Gillan - boghe, armònica
  • Steve Morse - chitarra
  • Don Airey - tastieras
  • Roger Glover - bassu
  • Ian Paice - bateria

Tour mundiales modìfica

Si cunsìderat chi sos Deep Purple siat una de sas bandas chi faghet prus tours in su mundu.[13][14][15] Dae su 1968 fintzas a como (escludende sa separatzione intre su 1976 e su 1983) continuant a fàghere giros totu in tundu de su mundu. In su 2007 ant retzidu unu prèmiu ispetziale pro àere bèndidu prus de 150.000 billetes in Frantza in 40 abbojadas in su paisu petzi in su 2007.[16] Su 2007, su Rapture of the Deep Tour est istadu votadu su de ses mègius tour de s'annu (de totu sos gèneres musicales) dae sos ascurtadores de Planet Rock.[17] Su tour A Bigger Bang Tour de sos Rolling Stone est istadu votada sa de chimbe, superende la girat de Deep Purple pro petzi unu 1%. Deep Purple at lantzadu unu DVD nou de resumu in diretu, Around the World Live, su maju de su 2008. Su freàrgiu de su 2008, sa banda at fatu su primu cuntzertu suo in su Cremlinu de Mosca pro una petitzione personale de Dmitry Medvedev, chi tando fiat su candidadu preferidu pro su càrrigu de Presidente de Rùssia.[18] Sa banda at fatu a su Campionadu de Sci Nòrdicu de su 2009 a Liberec (Tzèchia).[19]

  • Deep Purple Debut Tour, 1968
  • Shades of Deep Purple Tour, 1968
  • The Book of Taliesyn Tour, 1968
  • Deep Purple European Tour (pre-tour pro In Rock), 1969-1970
  • In Rock World Tour, 1970-1971
  • Fireball World Tour, 1971-1972
  • Machine Head World Tour, 1972-1973
  • Deep Purple European Tour, 1974
  • Burn World Tour, 1974
  • Stormbringer World Tour, 1974-1975
  • Come Taste The Band World Tour, 1975-1976
  • Perfect Strangers World Tour ( Reunion Tour, Tour de sa Reunione), 1984-1985
  • The House of Blue Light World Tour, 1987-1988
  • Slaves and Masters World Tour, 1991
  • Deep Purple 25 Years Anniversary World Tour (The Battle Rages on Tour), 1993
  • Deep Purple and Joe Satriani Tour, 1993-1994
  • Deep Purple Secret Mexican Tour, 1994
  • Deep Purple Secret USA Tour, 1994-1995
  • Deep Purple Asian & African Tour, 1995
  • Purpendicular World Tour, 1996-1997
  • A Band on World Tour, 1998-1999
  • Concerto World Tour, 2000-2001
  • Deep Purple World Tour, 2001-2003
  • Bananas World Tour, 2003-2005
  • Rapture of the Deep World Tour, 2006-2009

Discografia in istùdiu modìfica

(Datas de publicatzione)

  • Mk I
    • Shades of Deep Purple, cabudanni de su 1968
    • The Book of Taliesyn, nadale de su 1968
    • Deep Purple, santandria de su 1969
  • Mk II
    • Deep Purple in Rock, làmpadas de su 1970
    • Fireball, cabudanni de su 1971
    • Machine Head, martzu de su 1972
    • Who Do We Think We Are, freàrgiu de su 1973
  • Mk III
    • Burn, freàrgiu de su 1974
    • Stormbringer, nadale de su 1974
  • Mk IV
    • Come Taste the Band, santugaine de su 1975
  • Mk II, riunida
    • Perfect Strangers, santandria de su 1984
    • The House of Blue Light, ghennàrgiu de su 1987
  • Mk V
    • Slaves & Masters, santugaine de su 1990
  • Mk II, segunda reunione
    • The Battle Acudis Ue, trìulas de su 1993
  • Mk VII
    • Purpendicular, freàrgiu de su 1996
    • Abandon, maju de su 1998
  • Mk VIII
    • Bananas, austu de su 2003
    • Rapture of the Deep, santugaine de su 2005
    • Now What?!, abrile de su 2013
    • Infinite, abrile de su 2017
    • Whoosh!, 2020
    • Turning to Crime, 2021

Discografia in diretu modìfica

  • Mk II
    • Cuntzerto for Group and Orchestra, (1969)
    • Scandinavian Nights, (1970) istèrridu su 1988
    • Made in Japan, (1972)
    • Live in Japan, (1972). Triplu CD istèrridu su 1993.
    • Deep Purple In Cuntzertu, (1970-1972) istèrridu su 1980
    • Nobody's Perfect, (1987-1988)
    • In The Absence of Pink, (1985) istèrridu su 1991
    • Highway Star (1984), istèrridu comente a parte de sa càscia The Bootleg Dias èssere 1984-2000 s'annu 2001.
    • Third Night (1985), istèrridu comente a parte de sa càscia The Bootleg Dias èssere 1984-2000 s'annu 2001.
    • Hungary Days - Live in Budapèst 1987, istèrridu comente a parte de sa càscia The Bootleg Dias èssere 1984-2000 s'annu 2001.
    • Come Hell oro High Water, (1993) istèrridu su 1994
    • Live In Stuttgart & Birmingham 1993, istèrridu su 2005
    • In Your Trousers (1993), istèrridu comente a parte de sa càscia The Bootleg Dias èssere 1984-2000 s'annu 2001.
  • Mk III
    • Made in Europe, (1975)
    • Live in London, (1974) istèrridu su 1982
    • California Jamming = Live at the California Jam, (1974) istèrridu su 1996
    • The Finale Cuntzertos (recorded live in Europe 1975), istèrridu 1996
    • Gustu Might Take Your Life (1974) istèrridu su 2003.
  • Mk IV
    • Last Cuntzertu in Japan, (1976) istèrridu su 1977.
    • Ue the Wings of a Russian Foxbat = King Biscuit Flower Hour, (1975) istèrridu su 1995
    • This Time Around - Live in Tokyo, (1975) istèrridu 2001
  • Mk VII
    • Sunrise (1995), istèrridu comente a parte de sa càscia The Bootleg Dias èssere 1984-2000 s'annu 2001.
    • Live at the Olympia '96, istèrridu su 1997
    • Totale Abandon : Live in Australia, (1999)
    • In Cuntzertu with the London Symphony Orchestra, (1999)
    • Live at the Rotterdam Ahoy (2000) istèrridu su 2001
    • Made in Japan 2000, istèrridu comente a parte de sa càscia The Bootleg Dias èssere 1984-2000 s'annu 2001.

Filmografia modìfica

  • Live in Cuntzertu 72/73, DVD chi includet su materiale de s'editzione in VHS de su 1990 "Scandinavian Nights Live in Denmark 1972", e nch'achirit materiale inèditu de su 1973. Istèrridu su 2005.
  • Live in California 74, DVD chi includet su materiale de s'editzione in VHS de su 1998 "California Jam", e nch'achirit materiale inèditu de su matessi atuamentu. Istèrridu su 2005.
  • New Live & Rare - The Video Collection 1984-2000, istèrridu su 2000.
  • Come Hell oro High Water registradu in Birmingham su 9 de santandria de su 1993. Istèrridu su 2001.
  • In Cuntzertu with the London Symphony Orchestra (1999).
  • Totale Abandon - Australia 1999, istèrridu su 1999 e torradu a publicare su 2003 cun materiale additzionale.
  • Bombay Calling - Bombay Live '95], istèrridu su 2000.

Riferimentos modìfica

  1. Notes de la portada de Shades of Deep Purple. Pàgines 4-5.
  2. Ian Gillan Interview, 2007, in www.deep-purple.net. URL consultadu su 10 austu 2021.
  3. Biografia de Deep Purple per Jason Ankeny i Greg Prato d'Allmusic, in vh1.com. URL consultadu su 2 martzu 2018 (archiviadu dae s'url originale su 30 maju 2009).
  4. Deep Purple Concert Auckland, Logan Campbell Centre
  5. Deep Purple - Hard Rock - Rock/Pop - Music - www.real.com
  6. «Deep Purple - Rapture Of The Deep». I Like Music article. [Consulta: 12 abril 2007].
  7. (EN) Deep Purple | Events | Hallam FM Arena, in sivltd.com. URL consultadu su 2 martzu 2018 (archiviadu dae s'url originale su 16 trìulas 2011).
  8. Artist Profile - Deep Purple
  9. DEEP PURPLE and Paid, Inc. Launch First VIP Fan Experience Concert Package Sales on www.DeepPurple.org
  10. The Greatest: 100 Greatest Artists of Hard Rock (40 - 21) Archiviadu su 16 martzu 2009 in s'Internet Archive. a VH1.com
  11. Deep Purple reviews, in www.ram.org. URL consultadu su 10 austu 2021.
  12. Deep Purple Mark I & Mark II, in www.rock.co.za. URL consultadu su 10 austu 2021.
  13. The Highway Star — Fall tour of Germany
  14. The Highway Star — Pisco Sour under Peruvian skies
  15. The Deep Purple Live Index
  16. Deep Purple, 2007 Tour Reviews
  17. http://www.planetrock.co.uk/article.asp?id=544140#Tour Of The Year
  18. Deep Purple perform for Russia's future president - Times Online
  19. FIS Newsflash 215. January 21, 2009.

Ligàmenes esternos modìfica

Controllu de autoridadeVIAF (EN139699570 · ISNI (EN0000 0001 0943 5287 · BIBSYS (EN62624 · BNE (ESXX117715 (data) · BNF (FRcb13902886c (data) · CiNii (JAENDA1688609X · GND (DE1215941-4 · LCCN (ENn88636925 · LNB (LVEN000071075 · MusicBrainz 79491354-3d83-40e3-9d8e-7592d58d790a · NDL (ENJA01126113 · NKC (ENCSkn20010710461 · NLA (EN35864717 · NLI (ENHE004352589 · NSK (HR000065036 · RERO 02-A003163413 · SUDOC (FR080517706 · Trove (EN1121926 · WorldCat Identities (ENn88-636925