Articulu in logudoresu

Chin sa perifrasi de limba de minorìa si inditat sa situatzione de una limba chi una comunidade chistionat ma chi no est una realtade egemonica e dominante cufforma a unu determinau grustiu sotziale, che a una natzione. Eduncas si acatan ind un istadu de minorìa rispettu a un'attera limba chi, a su solitu, est cussa reconnotta che limba ufitziale. Una limba de minorìa ind un'istadu lu podet esser de maiorìa ind un'atteru: podimus picare a esempiu su catalanu, chi est ufitziale in Andorra ma est petzi "co-ufitziale" in Ispagna (Catalogna, Comunidade Valentziana, Baleares).

B'at su periculu chi sa limba de minoria la suspat sa "limba printzipale" (difatis non de badas si chistionat de "limbas in periculu"), fintzas a benner a limba iscumparta cando non bi siat prus anima chi li det cara, o la faveddet.

Europa modìfica

Fachende una parìca de esempios a propositu de limbas de minoria, in Europa b'acatamus su bretone, su sardu, su corsicanu. Una Carta europea de sas limbas regionales o de minorìa (ECRML) esistit e goi che las definit:

«Chin "limbas regionales o de minoria" si intenden sas limbas chi in su terrinu de un'Istadu traditzionalmente imprean sos tzitadinos de cussu Istadu, formande unu grustiu inferiore in numeru a su restu de sa populatzione de s'Istadu e a diversu dae sa limba ufitziale de cuss'Istadu.»

Sa Carta Europea riconnoschet su derettu a faveddare e iscriver una limba de minoria in s'ambitu de sa zustissia, de s'ammnistratzione prubica, de sa curtura e in tottus sos campos de sa vida sotziale.