Davide Van De Sfroos

Custu artìculu est iscritu cun sa grafia Limba Sarda Comuna. Abbàida sas àteras bariedades gràficas:

campidanesu · logudoresu · nugoresu

Davide Van De Sfroos, pseudònimu de Davide Enrico Bernasconi (Monza, 11 de maju de su 1965), est unu cantautore, chiterrista e iscritore italianu.

Davide Van De Sfroos
Informatziones
Nùmene de nàschida Davide Enrico Bernasconi
Nàschidu su 11 de maju de su 1965
Monza, Lombardia, Itàlia
Gènere musicale Folk
Progressive folk
Folk punk
Folk rock
Country rock
Blues
Annos de atividade 1992 - oe
Giassu http://www.davidevandesfroos.it/

Su pseudònimu Van De Sfroos frunit in manera fonètica in limba lombarda s'espressione andant de isfrosu, andant de contrabbandu.

Biografia modìfica

Primos annos modìfica

Bernasconi colat sos primos bator annos de sa bida sua in su bighinadu de Triante. A pustis sa famìlia sua si tramudat a Mezzegra in su lagu de Como. Incumentzat cun sas primas esperièntzias musicales in sos Potage, grupu de ispiratzione punk. A pustis de èssere istadu unu solista, adobiat su bassista Alessandro "Frode" Giana cun su cale format sos De Sfroos, grupu chi cumintzat elaborende carchi testu in fintu inglesu, italianu e lombardu in sa variante sua laghée.[1] Custos essint in sa publicatzione de sa musicasseta in istùdiu Ciulandàri! (1992) e de cussa dae su biu Viif (1994). In cuss'època faghent parte de su grupu fintzas Marcu de sa Guasta (flàutu e sassòfonu), Teo de Sfriis (trumba e armònica), Lorenzo MC Inagranda (violinu, mandolinu e banjo) e Fabietto Stralüsh (bateria), cust'ùrtimu remplasadu in su 1993 dae Didi Murahia. Est pròpiu s'impreu originale de sa variante comasca de su lombardu pro sos testos de sas cantzones issoro a los batire in presse cara a su sutzessu. Devennende su sìmbulu musicale de Como, su grupu est connotu in totu s'Itàlia e in Canton Ticinu, in ue si faeddat unu dialetu prètzisu a cussu laghée e in cada manera intellegìbile dae sos faeddadores in lombardu. In su 1995 sos De Sfroos pùblicant s'album Manicomi otenende unu sutzessu bonu. Su grupu s'isorbet in su 1998.

 
Sa Davide Van De Sfroos Band in cuntzertu

In su 1997 Bernasconi pùblicat su primu libru suo, Perdonato dalle lucertole; s'annu imbeniente torrat a si presentare in s'iscena musicale impreende su nùmene suo de batiare. Cust'issèberu non tenet unu sutzessu mannu, e Bernasconi fundat sa Van De Sfroos Band, sighidura ideale de su progetu serradu in antis. In su 1999 essit s'album Brèva e Tivàn, su tìtulu de su cale est ispiradu dae sos nùmenes de sos bentos chi survant in su lagu de Como. S'òpera faghet interessare sa crìtica a sa banda e, in su matessi annu, a Davide Bernasconi benit assignadu su Premio SIAE/Club Tenco comente a mègius artista emergente durante sa XXIV Rassegna de sa Cantzone de autore. In su matessi momentu pùblicat Per una poma, mini-musicasseta in ue torrat a iscrìere s'istòria de Caino e Abele, de Noè e de Adamo e Eva.

Annos duamìgia modìfica

In su 2000 Bernasconi pùblicat su segundu libru suo, Capitan Slaff, òpera chi est a pustis fintzas rapresentada cun sutzessu in teatru. In su 2001 essit un'album de inèditos E sémm partíi chi in su 2002 binchet sa Targa Tenco pro su mègius discu in dialetu e bendet prus de 50.000 còpias. In su 2002 pùblicat Laiv, un'album dòpiu registradu dae su biu, cun bator inèditos in intro. In su 2003 pùblicat su romanzu Le parole sognate dai pesci, imprentadu dae Bompiani. Semper cun sa matessi domo editora, in su 2005, essit Il mio nome è Herbert Fanucci.

In su 2005 registrat e pùblicat s'album in istùdiu Akuaduulza. A s'essida de custu discu sighint medas cuntzertos, dae sos cales Davide Van De Sfroos traet materiale a pustis postu in su DVD Ventanas, cun unu tìtulu pigadu dae sa limba sarda[2][3], essidu in su 2006. Partètzipat a s'editzione de su 2005 de sa "Notte della Taranta".

S'8 de freàrgiu de su 2008 essit s'album Pica! chi s'at atestadu a su de bator intre sos discos prus bèndidos in Itàlia in sa chida de bessida, abarrende in classìfica pro 14 chidas.[4] Su discu tenet unu sutzessu de pùblicu e de crìtica mannu. Su 19 de abrile imbeniente tenet unu cuntzertu in su Forum de Assago (Milanu), registrende su totu esauridu. Cun Pica! Bernasconi binchet sa segunda Targa Tenco sua comente a mègius discu in dialetu.[5]

In su 2009 pùblicat unu cofanetu continente bator discos in versione dae bivu cun su tìtulu 40 Pass. In paris cun su branu inèditu Singul de punta issu cuntenet versiones originales e torradas a arrangiare de medas branos antepostos. In cussos annos presentat una trasmissione radiofònica setimanale in s'emittente natzionale isvìtzera RSI Rete 1 cun su nùmene "Il Cacciatore di dischi".

Annos 2010 modìfica

Su 20 de nadale de su 2010 benit ufitzializada sa partetzipatzione sua a sa de sessantunu editziones de su Fèstival de Sanremo cun su branu "Yanez" chi si classìficat a su de bator postu.[6] In sa de tres seradas de su Fèstival de Sanremo, dedicada a sa tzelebratzione de sos 150 annos de s'Unidade de Itàlia, cantat Viva l'Italia de Francesco De Gregori, e in sa serada dedicada a sos duetos s'ammustrat in paris a Irene Fornaciari. Intre sos istrumentos impreados dae issu in cussa editzione b'at fintzas una chiterra cun apicadu un'adesivu cun sa forma de sa Sardigna e sos bator moros in intro, omàgiu de s'artista a sa Sardigna, ìsula chi at giradu pro annos e chi connoschet meda bene, e chi istimat, comente istimat meda sa limba sarda,[7] dae cando fiat pitzocu.[2]

Su 15 de martzu de su 2011 essit su de ses album suos in istùdiu comente a solista, Yanez, tzertificadu comente a discu de oro su 17 de cabudanni de su 2011 dae sa classìfica FIMI, cun prus de 30.000 còpias bèndidas. Su 15 de santandria de su 2011 benit publicada sa regorta Best of 1999-2011 chi cuntenet duos inèditos registrados in domo.

Su 18 de ghennàrgiu 2012 essit in su tzìnema su film Benvenuti al Nord, in ue su tema musicale est El carnevaal de Schignan, branu tràidu dae s'album Yanez. Partètzipat a su Fèstival de Sanremo 2012 comente a autore de su branu Grande Mistero pro Irene Fornaciari, cun sa cale diat àere dèpidu duetare in sa serada de su 17 de freàrgiu. A austu partètzipat a sa 14ª editzione de su Kaulonia Tarantella fèstival. Intervenit in s'album de Max Pezzali cu su nùmene Max 20 cantende Come deve andare.

Retzit sa Targa Musica da Bere 2013 e s'ammustrat in s'àmbitu de s'omònima rassegna in su Teatru Cumonale de Vobarno. In su 2013 incumentzat su progetu musicale nou suo, acumpangiadu fintzas dae clip vìdeo, intituladu Terra&Acqua, in collaboratzione cun su regista comascu Dario Tognocchi. Su giru de cuntzertos, chi s'acumprit in medas tzitades de sa Lombardia, cumprendet medas entes locales, istitutziones e sa Regione Lombardia; at a acabare in su 2014 cun s'essida de unu DVD.

Su 15 de abrile de su 2014 essit su discu registradu in istùdiu nou Goga e Magoga, pretzèdidu de una die dae su sìngulu omònimu. Dae su 2015 tenet una rubrica a pitzu de sos montes e sa gente issoro in su mensile Orobie. Su 4 de nadale de su 2015 essit Synfuniia (Batoc67/Universal Music), s'album nou cun 14 branos istòricos de su cantautore comascu torrados a arrangiare dae su Mastru Vito Lo Re pro sa Bulgarian National Radio Simphony Orchestra. Su 9 de làmpadas de su 2017 Davide cantat, pro sa prima borta, in s'Istàdiu de San Siro de Milanu.

 
Davide Bernasconi in su TEDx Esino Lario de su 2018.

Partetzipatziones modìfica

  • Il Parto delle Nuvole Pesanti, cun sa cantzone L'imperatore in s'album Il parto (2003)
  • Flavio Oreglio, cun sa cantzone Apucaliss adèss in s'album ...e ci chiamano poeti (2003)
  • Balentes, cun sa cantzone Arreppiù in s'album Balentes (2003)
  • Francesco Baccini, cun sa cantzone Lettera da lontano in Fra..gi..le (2006)
  • Enrico Ruggeri, cun sa cantzone Lengi i cart in s'album All in - L'ultima follia di Enrico Ruggeri (2009)
  • Luf, cun sas cantzones Flel e Tira la barba al fra' in s'album Flel (2010)
  • Trenincorsa, cun sa cantzone La Girandula (Non è un Reggae) in s'album Verso Casa (2010)
  • Daniele Ronda, cun sa cantzone Tre Corsari, remake in limba italiana de 40 Pass, in s'album Daparte Folk (2012)
  • Max Pezzali, cun sa cantzone Come deve andare, duetu pro s'album tzelebrativu de sos 20 anni de carriera de Max cun su nùmene Max 20 (2013).

Bida privada modìfica

  • Est cojuadu cun Paola, cun sa cale tenet tres fìgios: Pietro, Luca e Vittoria. Nointames, comente issu matessi pretzisat, non sunt issos sos pessonàgios tzitados in sa cantzone "Il costruttore di motoscafi" de "Pica".
  • Nointames sas medas etichetas polìticas chi l'ant chircadu de li pònnere, s'est decraradu "politicamente àteu".[7][8]
  • Est tifosu de su Como e de su Torinu. Sa fide de fùbalu sua l'at batidu a èssere sa bandera de su lariani in Sèrie A, partetzipende medas bias a sa trasmissione de Rai 2 Quelli che il calcio. In su 2007, in ocasione de su tzentenàriu de sa fundatzione de su Como, partètzipat a medas eventos promòvidos dae sos sustenidores suos.
  • Su 14 de austu de su 2012 devennet tzitadinu onoràriu de Vallesaccarda, in sa die de su de sete cuntzertos suos in sa bidda minore. Fintzas sos minadores de Frontale, fratzione de Sondalo, ammentados in sa cantzone Il minatore di Frontale, ant in carchi manera "adotadu" su cantautore.
  • Su 14 de freàrgiu de su 2015 est devènnidu tzitadinu onoràriu de Schignano, in onore de su branu suo El Carnevaal de Schignan e pro àere difùndidu sa traditzione de su carrasegare antigu de sa bidda intelvesa in totu s'Itàlia, fintzas gràtzias a s'impreu de su branu suo pro su film Benvenuti al Nord.

Su grupu modìfica

Davide Bernasconi at fatu impreu pro annos de su suportu de medas mùsicos chi ant fatu parte de sas bandas suas.

Finas a su 2016, sa formatzione fiat cumposta dae:

  • Angapiemage Galiano Persico – violinu, viola, tambureddu, mandolinu, coros
  • Davide "Billa" Brambilla – fisarmònica, tastiera, trumba e coros
  • Maurizio "Gnola" Glielmo – chiterra elètrica e acùstica
  • Alessandro Parilli – bassu, coros
  • Diego Scaffidi – bateria
  • Leslie Abbadini – coros

In su "Yanez Tour 2011" sa banda s'est fintzas arricada cun sa presèntzia de sa cantautora pugliesa Roberta Carrieri comente a istràngia ispetziale, chi at fintzas collaboradu cun su cantautore comascu in sas cantzones Dove non basta il mare e Blues di Santa Rosa, chi s'agatant in s'album de su 2011 Yanez.

Dae su "Folk Cooperatour" de su 2016 sa banda istòrica est istada remplasada temporaneamente dae su grupu giòvanu de sos Shiver pro donare sonidos folk a sas cantzones istòricas, comente chi siet istada una torrada a su tempus coladu.

Discografia modìfica

Solista modìfica

Album in istùdiu
  • 1999Brèva e Tivàn
  • 2001 – ...e semm so partii
  • 2005Akuaduulza
  • 2008Pica!
  • 2011Yanez
  • 2014Goga e Magoga
  • 2015Synfuniia
Album dae su biu
  • 2003Laiv
  • 200940 pass (cofanetu de 4 CD dae bivu + 2 DVD)
Regortas
  • 2011Best of 1999-2011
Extended play
  • 1999Per una poma
Sìngulos
  • 2011Yanez
  • 2012El Carnevaal de Schignan
  • 2017Padre Mazinga
  • 2020Grazie ragazzi

Cun sos De Sfroos modìfica

Albums in istùdiu
Album dae su biu

Videografia modìfica

DVD modìfica

Notas modìfica

  1. (IT) La poetica laghée di Van De Sfroos, in La Repubblica, 2 trìulas 2011. URL consultadu su 16 làmpadas 2020.
  2. 2.0 2.1 (IT) Mariella Cortes, Davide Van De Sfroos – La passione per l’Isola sospirante, FocuSardegna, 25 martzu 2014.
  3. (IT) Walter Porcedda, Van De Sfroos: «Il mio mal di Sardegna», La Nuova Sardegna, 29 nadale 2014.
  4. (IT) FIMI - Classifica vendite settimanale dal 08-02-2008 al 14-02-2008, in fimi.it (archiviadu dae s'url originale su 18 làmpadas 2012).
  5. (IT) Club Tenco - Comunicato stampa vincitori Targa Tenco 2008 (PDF), in clubtenco.it, 16 cabudanni 2088 (archiviadu dae s'url originale su 20 cabudanni 2009).
  6. (IT) Votazioni Sanremo 2011 (votazioni della finale, pag.11) (PDF), Sito Ufficiale Rai.
  7. 7.0 7.1 (IT) Andrea Laffranchi, Il cantante lumbard Van De Sfroos: mai votato Lega, in Corriere della Sera, 1º austu 2002 (archiviadu dae s'url originale su 15 cabudanni 2013).
  8. (IT) Van De Sfroos: Mi hanno affibbiato tanta etichette, ma io in politica sono ateo, in Adnkronos, 17 freàrgiu 2011. URL consultadu su 16 làmpadas 2020 (archiviadu dae s'url originale su 19 cabudanni 2020).

Bibliografia modìfica

  • Perdonato dalle lucertole (1997)
  • Capitan Slaff (2000)
  • Le parole sognate dai pesci (2003)
  • Il mio nome è Herbert Fanucci (2005)
  • Itinerari Terra & Acqua - Como (2014)
  • Itinerari Terra & Acqua - Lecco (2015)
  • Itinerari Terra & Acqua - Varese (2015)
  • Itinerari Terra & Acqua - Monza e Brianza (2015)

Àteros progetos modìfica

Ligàmenes esternos modìfica

  • (IT) Situ ufitziale, in www.davidevandesfroos.it. URL consultadu su 16 làmpadas 2020.
  • (IT) Davide Van De Sfroos, in Discografia Nazionale della canzone italiana, Istituto centrale per i beni sonori ed audiovisivi. URL consultadu su 16 làmpadas 2020.
  • (EN) Davide Van De Sfroos, in AllMusic, All Media Network. URL consultadu su 16 làmpadas 2020.
  • (EN) Davide Van De Sfroos, in Discogs, Zink Media. URL consultadu su 16 làmpadas 2020.
  • (EN) Davide Van De Sfroos, in MusicBrainz, MetaBrainz Foundation. URL consultadu su 16 làmpadas 2020.
  • (IT) cauboi.it ~ il sito dei desfans, in www.cauboi.it. URL consultadu su 16 làmpadas 2020.
Controllu de autoridadeVIAF (EN87351851 · ISNI (EN0000 0001 1576 9830 · BNE (ESXX1614574 (data) · LCCN (ENn2004027555 · MusicBrainz 0702243a-e042-48de-8cf1-181c7fab54a2 · RERO 02-A023312515 · SBN (ITLO1V379718 · SUDOC (FR187503060 · WorldCat Identities (ENn2004-027555