Michel Contini

linguista, chircadore e acadèmicu sardu
Custu artìculu est iscritu cun sa grafia Limba Sarda Comuna. Abbàida sas àteras bariedades gràficas:

campidanesu · logudoresu · nugoresu

Michel Contini (Casteddu, 1937)[1] est unu linguista, chircadore e acadèmicu sardu.

Michel Contini
Àteros nùmenesMicheli Còntini
Michele Contini
Nàschida1937
Casteddu
Natzionalidadesarda
Tzitadinàntziaitaliana, frantzesa
Alma materUniversidade de Grenoble
Traballulinguista, chircadore e acadèmicu
Positzione de traballuprofessore ordinàriu de geolinguìstica e de fonètica, diretore de su tzentru de dialetologia e de su progetu de s'Atlante Linguìsticu Romanzu
Interessos printzipaleslinguìstica sarda e geolinguìstica
Istitutziones de traballu
  • Tzentru natzionale frantzesu de chirca iscientìfica
  • Universidade Stendhal de Grenoble
  • Istitutu Poligràficu e Zeca de s'Istadu de Roma
  • UNESCO
Campu(os)geografia fonètica, fonètica istrumentale, fonètica de sa limba sarda, geolinguìstica
Contributos de importuprima anàlisi fonètica manna de sa limba sarda

Biografia modìfica

Nàschidu in Casteddu, at fatu sas iscolas elementares in Aristanis, sas mèdias in Casteddu, e at pigadu sa maturidade iscientìfica in Tàtari.[2]

Dae su 1958 at incumintzadu a istare in Grenoble, in Frantza, in ue in su 1964 s'est laureadu in Limbas, e in su 1965 at pigadu sa tzitadinàntzia frantzesa.

A pustis de sa làurea at incumintzadu a publicare sos primos istùdios in subra de sa limba sarda, durante su perìodu de dotoradu suo. Su primu, publicadu pro su dotoradu de tres tziclos, fiat un'istùdiu fonèticu e fonològicu de su dialetu de Nughedu Santu Nigola, e a pustis at fatu medas àteras chircas durante sos tres annos de traballu (1967-1970) comente chircadore in su C.N.R.S. (su Tzentru natzionale de chirca iscientìfica frantzesu), istudiende paris a su sardu fintzas su frantzesu e s'italianu.

Pro chi pertocat a su sardu, sos istùdios suos sunt arribadas a analizare sas variantes de 214 biddas sardas, e gràtzias a custu traballu at otènnidu su Dotoradu de Istadu (Istrasburgu, 1983) cun sa tesi Etude de geographie phonetique et de phonetique instrumentale du sarde, publicada in su 1987 cun s'editore Edizioni dell'Orso.[3]

A pustis, est divènnidu professore ordinàriu de Geolinguìstica e de Fonètica e Diretore de su Tzentru de dialetologia de s'Universidade Stendhal de Grenoble, e fintzas diretore de su progetu europeu de s'Atlante Linguìsticu Romanzu de s'Istitutu Poligràficu e Zeca de s'Istadu de Roma, progetu collaborativu de 85 universidades e de 31 chircadores de totu sos istados de limba romanza.

In su 2006 at fatu parte de sa commissione pro sa creatzione de sa Limba Sarda Comuna, paris a Giulio Angioni, Roberto Bolognesi, Manlio Brigaglia, Diegu Corràine, Giovanni Lupinu, Anna Oppo, Giulio Paulis, Maria Teresa Pinna Catte e Mario Puddu, e dae tando s'est semper dichiaradu in favore de s'impreu suo, cunsiderende s'impreu de una norma ùnica che a una cosa netzessària.[4][5] In su 2011 at incumintzadu a traballare in s'ALiMuS, Atlante Linguìsticu Multimediale de sa Sardigna,[6][4] traballu chi però s'est firmadu in su 2014.[7]

A pustis de su pensionamentu suo, at sighidu a traballare a su Atlas Linguistique Roman (ALIR) e a su Atlas Linguarum Europae (ALE) de s'UNESCO.[4]

Publicatziones modìfica

Sa lista de publicatziones de Michel Contini est manna meda, ma custa est una lista partziale de unas cantas de cussas:

  • (FR) Michel Contini, Description phonétique et phonologique du parler logoudorien de Nughedu S. Nicolò (Sardaigne), Université de Grenoble - Faculté des Lettres et Sciences Humaines, 1971, OCLC 490343855.
  • (IT) Michel Contini, Apporto della moderna fonetica sperimentale alla dialettologia: ricerche sul sardo, 1970, OCLC 963185837.
  • Michel Contini e Edward F. Tuttle, Sardinian, in Rebecca Posner (a incuru de), Trends in Romance Linguistics and Philology: Volume 3: Language and Philology in Romance, Berlin, De Gruyter, 1982, ISBN 978-3-11-175006-4, OCLC 853269137.
  • (FR) Michel Contini, Etude de géographie phonétique et de phonétique instrumentale du Sarde : atlas et album phonétique, Alessandria, Edizioni dell'Orso, 1987, ISBN 978-88-7694-015-6, OCLC 493271003.
  • (FR) Michel Contini, Les phonosymbolismes : continuité d'une motivation primaire ?, in L'Ordre des mots en français, vol. 59, nº 2, 2010, pp. 77, ISSN 0082-6049 (WC · ACNP).
  • (IT) Michel Contini, Parlare e scrivere il sardo: la lingua della Sardegna raccontata ai ragazzi, Tàtari, Editrice democratica sarda, 1993, OCLC 32346631.
  • (EN) Michel Contini, Un sarde unitaire? la parole est aux isophones..., in Јужнословенски филолог, vol. 56, 1-2, 2000, pp. 529–542, OCLC 1132586280. URL consultadu su 6 santandria 2021.
  • (FR) Michel Contini, La géolinguistique en Amérique latine, Grenoble, Université Stendhal-Grenoble 3, Centre de Dialectologie, 2002, OCLC 948386071. URL consultadu su 6 santandria 2021.
  • (FR) Michel Contini, Gaston Tuaillon e Université Stendhal (Grenoble), Atlas linguistique Roman: ALiR, Roma, Istituto poligrafico e zecca dello stato : Libreria dello stato, 1996, OCLC 926810042.
  • (FR) Michel Contini, Jean-Pierre Lai e Antonio Romano, La Géolinguistique À Grenoble : De l'AliR À AMPER, in Revue Belge de Philologie Et D’Histoire, vol. 80, nº 3, 2002, pp. 931–941, DOI:10.3406/rbph.2002.4647. URL consultadu su 6 santandria 2021.
  • (FR) Michel Contini, Une frontiere oubliee en domaine sarde?, in Quaderni di semantica, nº 1, 2006, pp. 183, ISSN 0393-1226 (WC · ACNP).
  • (FR) Michel Contini, Jean-Pierre Lai e Antonio Romano, L'intonation des Variétés Dialectales de l'Espace Roman, in Communication and Cognition. Studies in Language, vol. 9, 2005, pp. 69–80.
  • (FR) Michel Contini, La Sardaigne: situation linguistique. Rapports internes et externes, hier et aujourd'hui, in Conférence Internationale Les langues et les cultures en contact. Autrefois et aujourd'hui, Akademia Polonijna, 2009-03, pp. 43–63.
  • (FR) Michel Contini, La géolinguistique romane: de Gilliéron aux atlas multimédia, EDUFBA, 2012, pp. 453–480.
  • (FR) Michel Contini, Le Catalan dans les parlers sardes, in Estudis Romànics, vol. 36, 2014, pp. 405–421, OCLC 1248982211.
  • (IT) Michel Contini, La motivazione semantica nelle carte linguistiche, 2014, OCLC 989956860.
  • (FR) Michel Contini, La géographie linguistique au Brésil, 2015, ISBN 978-2-84310-317-9, OCLC 1041332702.
  • (FR) Michel Contini, Normaliser le sarde : une chance de survie, in Stella Medori (a incuru de), Paroddi varghji : mélanges offerts à Marie-Josée Dalbera-Stefanaggi, Alessandria, Edizioni dell'Orso, 2015, pp. 75–90, ISBN 978-88-6274-597-0, OCLC 926100579.

Riferimentos modìfica

  1. (IT) Patrizia Atzori, Michel Contini e la lingua sarda - Studio di geografia fonetica e di fonetica strumentale del sardo, Universidade de Tàtari, 2000. URL consultadu su 6 santandria 2021.
  2. (IT) Il sardo in cattedra all'Università di Grenoble (PDF), in Il Messaggero Sardo, 17 freàrgiu 2006. URL consultadu su 9 santandria 2021 (archiviadu dae s'url originale su 9 santandria 2021).
  3. (FR) Michel Contini, Etude de géographie phonétique et de phonétique instrumentale du Sarde : atlas et album phonétique, Alessandria, Edizioni dell'Orso, 1987, ISBN 978-88-7694-015-6, OCLC 493271003.
  4. 4.0 4.1 4.2 Micheli Còntini: “Sa Lsc no est una limba fata a taulinu”, in vitobiolchini, 25 làmpadas 2014. URL consultadu su 6 santandria 2021.
  5. (IT) Michel Contini, Lingua comune, scelta necessaria, in La Nuova Sardegna, 5 làmpadas 2007. URL consultadu su 6 santandria 2021.
  6. S’ALiMuS, su primu Atlante Linguìsticu de sa Sardigna, in EJA Noas, 2011. URL consultadu su 6 santandria 2021.
  7. Giuseppe Pepe Coròngiu, S’Atlante de sas variantes linguìsticas? Finas cussu imboladu dae su guvernu regionale, in Limba Sarda 2.0, 15 làmpadas 2015. URL consultadu su 6 santandria 2021.
Controllu de autoridadeVIAF (EN27091876 · ISNI (EN0000 0000 2856 4116 · BNF (FRcb12087123q (data) · CiNii (JAENDA18750849 · GND (DE129967122 · LCCN (ENn88661076 · NSK (HR000642583 · NTA (EN086888366 · RERO 02-A003132001 · SUDOC (FR029193699 · WorldCat Identities (ENn88-661076